Εκπαιδευτικά προγράμματα με στόχο την πλήρη αποφυγή των κινδύνων από την Σεξουαλική Δραστηριότητα. Εκπαίδευση των εφήβων στην Εγκράτεια - Τα οφέλη.

Εμφανίσεις: 2009 Συντάχθηκε από Arina Grossu κ΄ Peter Sprigg, Center for Human Dignity, “Family Research Council”. στις 13 Σεπτεμβρίου 2020.

Τι ονομάζουμε εκπαίδευση με στόχο την αποφυγή του σεξουαλικού κινδύνου;

Η εκπαίδευση με στόχο την «Αποφυγή του Σεξουαλικού Κινδύνου» (SRA) είναι μια προσέγγιση στη σεξουαλική εκπαίδευση που εστιάζει στην εξάλειψη αντί για την απλή μείωση του κινδύνου (SRR) που επαγγέλονται τα προγράμματα «Συμπεριληπτικής Σεξουαλικής Εκπαίδευσης» σχετικά με τη σεξουαλική δραστηριότητα.

Ο όρος «αποφυγή σεξουαλικού κινδύνου» χρησιμοποιείται τώρα πιο συχνά από ό,τι ο παλαιότερος όρος «αποχή» ή «εγκράτεια». Αποδίδει τον τρόπο με τον οποίο αυτή η προσέγγιση αντικατοπτρίζει τα άλλα μοντέλα δημόσιας υγείας που έχουν σχεδιαστεί για να ενθαρρύνουν την τέλεια αποφυγή αντί της απλής μείωσης της επικίνδυνης συμπεριφοράς, όπως την κατανάλωση αλκοόλ από ανηλίκους ή τη χρήση παράνομων ουσιών. Η εκπαίδευση τύπου SRA-αποχής, διδάσκει ότι η αποφυγή της σεξουαλικής δραστηριότητας πριν από το γάμο είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να αποφευχθούν οι κίνδυνοι από αυτήν. Ενθαρρύνει επίσης τους νέους να αποκτήσουν καλές δεξιότητες στη λήψη αποφάσεων.

Ποιοι είναι οι κίνδυνοι της σεξουαλικής δραστηριότητας;

Εγκυμοσύνη εκτός γάμου: Οι ανύπαντρες μητέρες, ειδικά οι ανύπαντρες έφηβες μητέρες, είναι λιγότερο πιθανό να ολοκληρώσουν την εκπαίδευση ή να επιτύχουν τους στόχους για την καριέρα τους. Αυτές (και τα παιδιά τους) είναι επίσης πιο πιθανό να ζήσουν σε συνθήκες οικονομικής δυσκολίας (1). Πάνω από 6 στις 7 γεννήσεις από έφηβες μητέρες αφορούν ανύπαντρα κορίτσια, μια συγκυρία που ισχύει η τεκμηριωμένη πρόβλεψη για φτώχεια (2). Ακριβώς όπως τα προφυλακτικά δεν μπορούν να παρέχουν πλήρη προστασία από τα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα (ΣΜΝ), έτσι ακριβώς ισχύει πως καμία αντισυλληπτική συσκευή ή μέθοδος δεν μπορεί να παρέχει πλήρη προστασία έναντι των μη προγραμματισμένων εγκυμοσυνών (3).
Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα: Τα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα (ΣΜΝ) έχουν ως αποτέλεσμα από βακτηριακές λοιμώξεις (4) έως θάνατο. Ο ιός ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV) έχει αναγνωριστεί ως η κύρια αιτία καρκίνου του τραχήλου της μήτρας (5), που σκοτώνει χιλιάδες γυναίκες κάθε χρόνο. Άλλα ΣΜΝ όπως τα χλαμύδια μπορούν να οδηγήσουν σε στειρότητα (6). Ο ιός της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV) μπορεί να προκαλέσει AIDS (σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας), το οποίο μπορεί να σκοτώσει μειώνοντας την ικανότητα του σώματος να καταπολεμά άλλες ασθένειες. Παρά τις βελτιωμένες θεραπείες που έχουν επεκτείνει τη διάρκεια ζωής πολλών ατόμων με HIV ή AIDS, χιλιάδες Αμερικανοί εξακολουθούν να πεθαίνουν από τον ιό HIV και το AIDS κάθε χρόνο (7).
Άσχημες ψυχολογικές επιπτώσεις: Οι σεξουαλικά ενεργοί έφηβοι είναι πιο πιθανό να γίνουν καταθλιπτικοί και να αποπειραθούν να αυτοκτονήσουν (8). Μια μελέτη του 2013 διαπίστωσε τελικά ότι οι έφηβες γυναίκες χωρίς σεξουαλικούς συντρόφους είχαν σημαντικά λιγότερες πιθανότητες να αναφέρουν συμπτώματα κακής ψυχικής υγείας σε σύγκριση με εκείνες που είχαν έναν, δύο, τρεις ή περισσότερους σεξουαλικούς συντρόφους. Ομοίως, τα κορίτσια που ανέφεραν τρεις ή περισσότερους συντρόφους είχαν πολύ περισσότερες πιθανότητες να αναφέρουν θλίψη, ιδέες αυτοκτονίας, σχεδιασμό και απόπειρες αυτοκτονίας συγκριτικά με εκείνες με λιγότερους συντρόφους (9).
Χαμηλότερες ακαδημαϊκές επιδόσεις: Γενικά, οι σεξουαλικά ενεργοί έφηβοι έχουν χαμηλότερη βαθμολογία, περισσότερα θέματα πειθαρχίας και λιγότερες πιθανότητες να φοιτήσουν στο Κολλέγιο. Σε σύγκριση με τα εγκρατή παιδιά οι έφηβοι που είχαν σεξουαλικές σχέσεις νοιάζονταν λιγότερο για το σχολείο, είχαν χαμηλότερες επιδόσεις και αντιμετώπισαν περισσότερα προβλήματα. Οι έφηβοι που κάνουν σεξ δείχνουν σε υψηλότερο βαθμό αδιαφορία και εγκαταλείπουν το σχολείο σε σχέση με τους έφηβους που δεν κάνουν σεξ (10). Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι οι έφηβοι που απέχουν από το σεξ είναι πιο πιθανό να αποφοιτήσουν από το Λύκειο και να φοιτήσουν στο Κολλέγιο, από ό,τι οι σεξουαλικά ενεργοί συμμαθητές τους (11).

Ποια είναι η Συχνότητα, ο Επιπολασμός και το Ιατρικό κόστος των ΣΜΝ στις ΗΠΑ;

Τα Centers for Disease Control εκτιμούν ότι υπάρχουν 20 εκατομμύρια νέες ετήσιες περιπτώσεις ΣΜΝ, 110 εκατομμύρια περιπτώσεις λοιμώξεων συνολικά, με συνολικό ιατρικό κόστος 16 δισεκατομμύρια δολάρια (12). Τα ΣΜΝ μεταξύ εφήβων επιβαρύνουν με έξοδα της τάξης των 4,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, που χρηματοδοτούνται από τους φορολογούμενους (13). Οι φορολογούμενοι εξοικονομούν έως και 19.000 $ κάθε φορά που ένας έφηβος επιλέγει την αποχή και αποφεύγει την εγκυμοσύνη και τις ΣΜΝ, με δυνατότητα συνολικής εξοικονόμησης 11 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως (14).

Οι εκτιμήσεις του επιπολασμού υποδηλώνουν ότι οι νέοι ηλικίας 15–24 ετών εκδηλώνουν το ήμισυ όλων των νέων περιπτώσεων ΣΜΝ (15), και ότι 1 στα 4 σεξουαλικά ενεργά έφηβα κορίτσια έχει ΣΜΝ (16). Παρακάτω δίνονται μερικά στατιστικά στοιχεία σχετικά με τη συχνότητα εμφάνισης και το ποσοστό ΣΜΝ, προερχόμενα από το σύστημα επιτήρησης των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νόσων για το 2012 (17).

Το 2012 συνολικά 1.422.976 κρούσματα από χλαμύδια αναφέρθηκαν στο Center for Disease Control and Prevention (CDC). Αυτός είναι ο μεγαλύτερος αριθμός περιπτώσεων που έχουν αναφερθεί ποτέ στο CDC για οποιαδήποτε νόσο. Το 2012 αναφέρθηκαν 1.002.692 περιπτώσεις χλαμυδιακής λοίμωξης σε άτομα ηλικίας κάτω των 25 ετών, αντιπροσωπεύοντας το 70% όλων των αναφερόμενων περιπτώσεων. Τα ποσοστά χλαμυδιακής λοίμωξης είναι υψηλότερα στους εφήβους και τους νεαρούς ενήλικες ηλικίας 15–24 ετών.
Το 2012, αναφέρθηκαν 334.826 περιπτώσεις γονόρροιας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από το 2009, το ποσοστό γονόρροιας αυξάνεται ελαφρώς κάθε χρόνο και έφτασε στις 107,5 περιπτώσεις ανά 100.000 πληθυσμού το 2012, συνολική αύξηση 9,6%. Το 2012 τα ποσοστά γονόρροιας ήταν υψηλότερα μεταξύ εφήβων και νεαρών ενηλίκων. Το 2012 τα υψηλότερα ποσοστά παρατηρήθηκαν σε γυναίκες ηλικίας 20–24 ετών (578,5) και 15–19 ετών (521,2). Μεταξύ των ανδρών το ποσοστό ήταν υψηλότερο μεταξύ εκείνων ηλικίας 20-24 ετών (462,8).
Το 2012, συνολικά 15.667 περιστατικά πρωτοπαθούς και δευτεροπαθούς σύφιλης αναφέρθηκαν στο CDC, 1.697 περισσότερες περιπτώσεις από ό,τι αναφέρθηκαν το 2011. Το 2012 το ποσοστό της πρωτοπαθούς και δευτεροπαθούς σύφιλης αυξήθηκε 11,1% σε σχέση με το 2011. Το 2012 το ποσοστό της πρωτοπαθούς και δευτεροπαθούς σύφιλης ήταν υψηλότερο μεταξύ ατόμων ηλικίας 20–24 ετών και 25–29 ετών. Ο μόνος 100% αποτελεσματικός τρόπος για την αποφυγή ΣΜΝ είναι η αποφυγή του κινδύνου.

Το CDC λέει, «Οι πιο αξιόπιστοι τρόποι αποφυγής μετάδοσης των Σεξουαλικά Μεταδιδόμενων Νοσημάτων (ΣΜΝ), συμπεριλαμβανομένου του ιού ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV), είναι να απέχουν τα άτομα από τη σεξουαλική δραστηριότητα ή να βρίσκονται σε μακροχρόνια αμοιβαία μονογαμική σχέση με έναν μη μολυσμένο σύντροφο.» (18)

Είναι αποτελεσματικά τα Εκπαιδευτικά προγράμματα Αποφυγής Σεξουαλικού Κινδύνου;

Τα εκπαιδευτικά προγράμματα με στόχο την εγκράτεια (SRA), μειώνουν τη σεξουαλική δραστηριότητα των εφήβων κατά περίπου 50% (19). Μειώνουν το ποσοστό έναρξης σεξουαλικής δραστηριότητας στην εφηβεία, αυξάνουν την αυτοσυγκράτηση μεταξύ των εφήβων με σεξουαλική εμπειρία και/ή μειώνουν τον αριθμό των συντρόφων μεταξύ των εφήβων που έχουν ήδη σεξουαλική δραστηριότητα (20). Μία μελέτη του 2010 έδειξε πως για μαθητές πρώτης και δευτέρας Λυκείου η εκπαίδευση με στόχο την αποχή ήταν μακράν ο πιο αποτελεσματικός τύπος εκπαίδευσης ως προς τον περιορισμό της σεξουαλικής έναρξης, δεν απέτρεψε καθόλου τη χρήση προφυλακτικών και μείωσε τον αριθμό των σεξουαλικών συντρόφων, σε αντίθεση με άλλου τύπου εκπαιδευτικές παρεμβάσεις στην ίδια μελέτη (21).

Μόνο το 33% αυτών που εκπαιδεύτηκαν στην εγκράτεια ανέφεραν ότι είχαν ξεκινήσει σεξουαλική δραστηριότητα στην 24μηνη περίοδο παρακολούθησης μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος. Το αντίστοιχο ποσοστό ήταν περίπου 47% για γενικού τύπου παρεμβάσεις υγείας, 51,8% σε παρεμβάσεις τύπου «Ασφαλέστερο σεξ», ενώ τα παιδιά που έλαβαν «Συμπεριληπτική Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση» ανέφεραν ότι είχαν ξεκινήσει σεξουαλική δραστηριότητα σε ποσοστό περίπου 42% κατά την περίοδο παρακολούθησης των 24 μηνών.

Η πλειοψηφία των νέων ηλικίας 15 έως 17 ετών δεν είχαν κάνει σεξ - και το ποσοστό των εφήβων που είναι σε αποχή αυξάνεται για τουλάχιστον δύο δεκαετίες. Μεταξύ του 1988 και του 2010, το ποσοστό των κοριτσιών σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα που δεν είχαν ποτέ σεξουαλική επαφή αυξήθηκε από 63% σε 73%, ενώ το ποσοστό των αγοριών που ήταν εγκρατή αυξήθηκε από 50% σε 72% (22). Επιπλέον, περίπου το 70% των γονέων συμφώνησαν ότι «είναι αντίθετο με τις αξίες τους να έχουν τα έφηβα παιδιά τους σεξουαλικές επαφές πριν από το γάμο» και πάνω από το 60% των εφήβων πιστεύουν ότι το σεξ πρέπει να κρατιέται για το γάμο (23).

Ποιος είναι ο προτεινόμενος προϋπολογισμός του Προέδρου για το οικονομικό έτος 2015 σχετικά με τη σεξουαλική εκπαίδευση;

Το 2014 μόνο το 18% των κονδυλίων προοριζόταν για εκπαίδευση με στόχο την εγκράτεια, ενώ το 82% δόθηκε για εκπαίδευση Συμπεριληπτικού τύπου. Το 2015 δεν δόθηκαν καθόλου κεφάλαια για εκπαίδευση στην αποχή. Αντ΄ αυτού, το 100% των κεφαλαίων προορίσθηκε για εκπαίδευση Συμπεριληπτικού τύπου.

Στον προϋπολογισμό του Προέδρου για το οικονομικό έτος 2015 προτάθηκαν οι ακόλουθες διατάξεις σχετικά με την πολιτική και τη χρηματοδότηση των προγραμμάτων σεξουαλικής εκπαίδευσης :

Προτάθηκε η εξάλειψη όλων των χρηματοδοτήσεων για προγράμματα εγκράτειας (25).
Προτάθηκε συνέχιση της χρηματοδότησης όλων των προγραμμάτων Συμπεριληπτικής Σεξουαλικής Εκπαίδευσης (26), (27).

Η Arina Grossu είναι Διευθύντρια του Center for Human Dignity και ο Peter Sprigg είναι ανώτερος συνεργάτης στο Policy Studies του Family Research Council στην Ουάσιγκτον, D.C.

Αναφορές κειμένου:

Elizabeth Wildsmith, Megan Barry, Jennifer Manlove, Brigitte Vaughn, “Teen Pregnancy and Childbearing,” Adolescent Health Highlight (Child Trends, December 2013), accessed on March 31, 2014, http://www.childtrends.org/wp-content/uploads/2013/11/Pregnancy-and-Childbearing-updated-12-131.pdf.
R.I. Lerman, “Impacts of marital status and parental presence on the material hardship of families with children,” Urban Institute, July 1, 2002, accessed on March 31, 2014, http://www.urban.org/publications/410538.html.
“Effectiveness of Family Planning Methods,” Centers for Disease Control and Prevention, accessed on March 31, 2014, www.cdc.gov/reproductivehealth/UnintendedPregnancy/PDF/Contraceptive_methods_508.pdf.
“Treatments and Drugs,” Sexually Transmitted Diseases, Mayo Clinic; accessed on April 8, 2014, http://www.mayoclinic.com/health/sexually-transmitted-diseases-stds/DS01123/DSECTION=treatments-and-drugs.
U.S. Cancer Statistics Working Group. United States Cancer Statistics: 1999–2010 Incidence and Mortality Web-based Report. Atlanta: U.S. Department of Health and Human Services, Centers for Disease Control and Prevention and National Cancer Institute; 2013, accessed on April 8, 2014, www.cdc.gov/uscs.
“Chlamydia—CDC Fact Sheet,” Centers for Disease Control and Prevention, National Center for HIV/AIDS, Viral Hepatitis, STD, and TB Prevention, Division of STD Prevention, March 13, 2014, accessed on April 8, 2014, http://www.cdc.gov/std/chlamydia/STDFact-Chlamydia.htm.
“HIV Surveillance Report: Diagnoses of HIV Infection in the United States and Dependent Areas, 2011,” vol. 23, Table 11a, pp. 40-41, Centers for Disease Control and Prevention, accessed April 8, 2014, http://www.cdc.gov/hiv/pdf/statistics_2011_HIV_Surveillance_Report_vol_23.pdf#Page=40.
Robert Rector, Kirk A. Johnson, and Lauren Noyes, “Sexually Active Teenagers Are More Likely to be Depressed and to Attempt Suicide,” The Heritage Foundation, June 3, 2003, accessed on March 31, 2014, http://www.heritage.org/research/reports/2003/06/sexually-active-teenagers-are-more-likely-to-be-depressed.
Tyree Oredein and Christine Delnevo, “The Relationship between Multiple Sexual Partners and Mental Health in Adolescent Females,” Journal Community Medicine & Health Education 3 (2013): 7, accessed on April 8, 2014, http://omicsonline.org/the-relationship-between-multiple-sexual-partners-and-mental-health-in-adolescent-females-2161-0711.1000256.php?aid=21466.
Bill McCarthy and Eric Grodsky, “Sex and School: Adolescent Sexual Intercourse and Education,” Social Problems, Vol. 58, No. 2 (May 2011), pp. 213-234, accessed April 8, 2014, http://sociology.ucdavis.edu/people/bmccarth/pdf/SexandSchool.pdf.
Daniel I. Rees, “The Effect of Sexual Abstinence on Educational Attainment,” Working Paper Series No. 07-02, July 2007, accessed April 1, 2014, http://www.ucdenver.edu/academics/colleges/CLAS/Departments/economics/Documents/Rees_WP_07-02.pdf.
“CDC Fact Sheet: Incidence, Prevalence, and Cost of Sexually Transmitted Infections in the United States,” National Center for HIV/AIDS, Viral Hepatitis, STD, and TB Prevention, Centers for Disease Control and Prevention, accessed March 31, 2014, http://www.cdc.gov/std/stats/STI-Estimates-Fact-Sheet-Feb-2013.pdf.
“Wise Investment For a Positive Outcome,” The National Abstinence Education Association, accessed March 31, 2014, http://www.thenaea.org/docs/4_NAEA_Wise_Investment_vF.pdf.
Ibid.
CL Satterwhite, E Torrone, E Meites, EF Dunne, R Mahajan, MC Ocfemia, J Su, F Xu, and H Weinstock, “Sexually transmitted infections among US women and men: prevalence and incidence estimates, 2008,” Sexually Transmitted Diseases 40, no. 3 (Mar 2013):187-93, http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23403598.
SE Forhan, SL Gottlieb, MR Sternberg, F Xu, SD Datta, GM McQuillan, SM Berman, and LE Markowitz, “Prevalence of sexually transmitted infections among female adolescents aged 14 to 19 in the United States,” Pediatrics 124, no. 6 (Dec 2009): 1505-12, http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19933728.
“Sexually Transmitted Disease Surveillance 2012,” Center for Disease Control and Prevention, accessed on March 31, 2014, http://www.cdc.gov/sTD/stats12/Surv2012.pdf.
“Condoms and STDs: Fact Sheet for Public Health Personnel,”National Center for HIV/AIDS, Viral Hepatitis, STD, and TB Prevention, Centers for Disease Control and Prevention, accessed on March 31, 2014, http://www.cdc.gov/condomeffectiveness/latex.htm.
“Abstinence Works 2010 – Abstinence-Centered Programs that Reduce Teen Sex,” National Abstinence Education Association, February 2010, accessed on March 31, 2014, http://www.abstinenceassociation.org/docs/naea_abstinence_works_2010_preview.pdf.
“Abstinence Works” is a compilation of independent, peer-reviewed abstinence-centered research that details numerous studies showing positive behavioral impact among students who participate in abstinence education classes.
Ibid.
John and Loretta Jemmott, and GT Fong, “Efficacy of a theory-based abstinence-only intervention over 24 months: a randomized controlled trial with young adolescents.” Archives of Pediatrics & Adolescent Medicine, 164 no.2 (2010): 152-9, accessed March 31, 2014, http://www.abstinence.net/pdf/contentmgmt/abstinence.pdf.
Gladys Martinez, Casey E. Copen, Joyce C. Abma, “Teenagers in the United States: Sexual Activity, Contraceptive Use, and Childbearing, 2006–2010 National Survey of Family Growth,” National Center for Health Statistics. Vital and Health Statistics 23, no. 31 (Oct 2011): Table 1, p. 14, accessed on March 31, 2014, www.cdc.gov/nchs/data/series/sr_23/sr23_031.pdf.
“National Survey of Adolescents and Their Parents: Attitudes and Opinions about Sex and Abstinence,” Administration for Children and Families, U.S. Department of Health and Human Services, February 26, 2009, accessed on April 3, 2014, http://www.acf.hhs.gov/sites/default/files/fysb/20090226_abstinence1.pdf.
“Fiscal Year 2015 Budget of the U.S. Government,” Office of Management and Budget, Executive Office of the President of the United States, Page 155, accessed April 1, 2014, http://www.whitehouse.gov/sites/default/files/omb/budget/fy2015/assets/budget.pdf.
“The Budget for Fiscal Year 2015: Department of Health and Human Services” Office of Management and Budget, Executive Office of the President of the United States, Page 481, accessed April 1, 2014, http://www.whitehouse.gov/sites/default/files/omb/budget/fy2015/assets/hhs.pdf.
Ibid. Page 490.
Ibid. Page 481.